تدریس دستورمحور، رایج‌ترین روش تدریس زبان انگلیسی در محیط‌های آموزشی سنتی است؛ شاید به این علت که در این محیط‌ها در دروس زبان مادری نیز قواعد دستوری محوریت دارند. بر اساس این روش، محوریت قواعد دستوری باید در تدریس زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم نیز رعایت شود.
اِعمال روش دستوری فقط در صورتی امکان‌پذیر است که مدرس علاوه بر زبان انگلیسی به زبان مادری زبان‌آموز نیز مسلط باشد، زیرا بخش عمده‌ی این روش به توانایی مدرس در ترجمه بستگی دارد. قواعد دستور زبان انگلیسی باید به زبان مادری زبان‌آموز تدریس شوند و با مثال‌های واضح در قالب جملات ساده‌ی انگلیسی همراه باشد. مدرس باید این مثال‌ها را به زبان مادری زبان‌آموز ترجمه کند تا زبان‌آموز بتواند قواعد فراگرفته را با زبان مادری خود قیاس کند. قواعد زبان انگلیسی باید مؤکدانه به زبان‌آموز دیکته شود. همچنین مدرس باید به زبان‌آموز فرصت دهد تا ساختار و دستور زبان انگلیسی را در قالب مثال‌ها و آزمون‌های مختلف تمرین کند.
در روش دستوری، یادگیری واژگان زبان انگلیسی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا زبان‌آموز باید دانش واژگانی گسترده‌ای داشته باشد تا بتواند مثال‌های دستوری زبان انگلیسی را ترجمه کند و نیز خودش مثال‌های دستوری بزند. آزمون‌های دستور و واژگان مانند نیروی محرکه‌ی این روش هستند و باید در رأس برنامه‌ی آموزشی قرار گیرند. در این روش، سطح تسلط زبان‌آموز به زبان انگلیسی بر اساس قواعد دستوری سنجیده میشود
این روش مناسب چه افرادی است؟
روش دستوری بیشتر مناسب زبان‌آموزانی است که قواعد دستوری زبان مادری‌شان تفاوت زیادی با زبان انگلیسی دارد. در این روش، مدرس باید علاوه بر تسلط قوی به زبان انگلیسی به قواعد دستوری زبان مادری زبان‌آموز نیز مسلط باشد. به همین دلیل، این روش در کلاس‌هایی مؤثر است که زبان مادری همه‌ی زبان‌آموزان مشترک باشد.
اگر مایل به یادگیری زبان انگلیسی هستید لینک
آموزش زبان انگلیسی را از دست ندهید
درباره این سایت